دیتابیس های پیشرفض در SQL Server

SQL Server چهار جداول پیش فرض دارد که همراه با آن نصب میشوند. در ادامه به معرفی این چهار جدول میپردازیم.

Master دیتابیس:
مهم ترین پایگاه داده ای که همراه با SQL Server نصب میشود Master است و میتوان گفت قلب سیستم ما است. هر کاری که در سیستم انجام دهیم و هر شی که ایجاد میکنیم در این دیتابیس ثبت میشود. برای مثال اگر یک دیتابیس جدید ایجاد کنید، اطلاعاتی در sysdatabase ثبت میشود.حتی اگر یک Store Procedure ایجاد کنیم نیز در این پایگاه داده ثبت میشود. به علت حیاتی بودن این پایگاه داده توصیه میشود با این پایگاه داده کار انجام نشود و در صورتی که نیاز بود از سایر روش های جایگزینی که در اختیار ما قرار دارد استفاده کنیم. مثلا برای اطلاع از اشیای موجود در یک دیتابیس میتوانید در آن دیتابیس از sys.objects استفاده کرد.
MSDB:
SQL Server برای کارهای مدیریتی و خدماتی امکان زمان بندی و اتوماتیک سازی را به کمک SQL Agent قرار داده است. این دیتابیس جایی است که SQL Agent تمامی داده خود را برای کارهای زمان بندی و اتوماتیک نگه داری میکند.
Tempdb:
یکی دیگر از نقاط کلیدی SQL Server همین دیتابیس است. تمامی داده های موقت در این دیتابیس نگه داری میشود. هنگامی که شما در هرکدام از دیتابیس های خود یک جدول موقتی ایجاد میکنید، آن جدول و داده هایش در حقیقت در این دیتابیس ایجاد میشوند و امکان استفاده از آن در دیتابیس مقصد به صورت اتوماتیک فراهم میشود.
Model:
آخرین دیتابیس سیستمی نیز دیتابیس مدل است که نام آن به خوبی عملکرد آن را نشان میدهد. در حقیقت این دیتابیس یک پایه برای و الگو برای سایر دیتابیس هایی است که در سیستم ایجاد میکنیم. اگر نیاز است که جدول یا کاربری در تمامی دیتابیس های ما وجود داشته باشد میتوانیم آن را در مدل تعریف کنیم و از این به بعد هر دیتابیسی که ایجاد کنیم حاوی آن جدول یا کاربر است. خواص این دیتابیس نیز روی سایر دیتابیس ها تاثیر دارد مثلا اگر سایز این دیتابیس را 200 مگابایت تعریف کنیم، دیگر نمیتوانیم دیتابیسی با سایز کمتر از 200 مگابایت تعریف کنیم.

0 نظرات: